Pacjent unijny w Polsce

Pacjent unijny to osoba, która ma prawo do świadczeń zdrowotnych w ramach publicznego systemu opieki zdrowotnej w jednym z państw:

• Unii Europejskiej (UE)
• Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA): Islandia, Lichtenstein, Norwegia, Szwajcaria
• Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej.

Pacjent unijny korzysta w Polsce z leczenia w placówkach, które mają umowę z Narodowym Funduszem Zdrowia:

• na podstawie odpowiedniego dokumentu uprawniającego
• na zasadach obowiązujących w naszym kraju, np. jeśli chodzi o koszyk świadczeń gwarantowanych, wymóg skierowań czy czas oczekiwania.

Europejska Karta Ubezpieczenia Zdrowotnego (EKUZ):

• jest wydawana w językach narodowych poszczególnych państw członkowskich UE/EFTA/ Zjednoczonego Królestwa
• może być umieszczona na odwrocie karty krajowej
• ma taki sam wzór i ten sam zestaw danych w każdym z państw członkowskich; pozwalają one rozpoznać EKUZ, zidentyfkować ubezpieczonego oraz instytucję, która go ubezpiecza
• powinna być okazana w oryginale w placówce medycznej przed rozpoczęciem leczenia.

Certyfikat tymczasowo zastępujący EKUZ (certyfikat)

Innym dokumentem, który potwierdzi prawo pacjenta do świadczeń niezbędnych z medycznego punktu widzenia jest certyfikat tymczasowo zastępujący EKUZ. Jest potrzebny, kiedy pacjent unijny:

• nie zabrał ze sobą EKUZ
• zgubił EKUZ lub została mu ona skradziona,
• musi potwierdzić uprawnienia wstecz, tzn. już po rozpoczęciu lub zakończeniu leczenia.

Certyfikat wydaje instytucja państwa członkowskiego, w którym pacjent jest ubezpieczony w języku tego państwa. Robi to na wniosek:

• pacjenta
• osoby przez niego upoważnionej
• instytucji właściwej miejsca pobytu pacjenta (w Polsce – oddział wojewódzki NFZ), która może wystąpić o certyfikat na prośbę świadczeniodawcy.

Certyfikat, w odróżnieniu od EKUZ jest wydawany w formie papierowego lub elektronicznego dokumentu. Polski obywatel też może posłużyć się w Polsce EKUZ lub certyfikatem, wydanymi przez instytucję innego państwa.

Pacjent mieszkający w Polsce (rezydent UE/EFTA/Zjednoczonego Królestwa)

Rezydent UE/EFTA/Zjednoczonego Królestwa to osoba ubezpieczona w innym państwie, która przeniosła swoje miejsce zamieszkania do Polski. Ma tu prawo do pełnego zakresu świadczeń medycznych, jeśli uzyska w swojej instytucji ubezpieczeniowej:

• dokument uprawniający S1/S072/E106/E109/E120/ E121.

Dokument ten musi zostać zarejestrowany w odpowiednim oddziale wojewódzkim NFZ – tym, na terenie którego pacjent mieszka. Na jego podstawie oddział wydaje poświadczenie rejestracji. Uprawnia ono do pełnego zakresu świadczeń medycznych na zasadach obowiązujących w Polsce.
Jeśli pacjent ma PESEL i zarejestrowany dokument uprawniający, powinien być widoczny
w systemie e-WUŚ. W takiej sytuacji nie musi okazywać poświadczenia w placówce medycznej.

Pacjent przybywający do Polski w celu leczenia (leczenie planowane)

Pacjent może przybyć do Polski w celu leczenia planowanego w określonym zakresie. Wcześniej musi uzyskać zgodę swojej instytucji ubezpieczeniowej na takie świadczenia.
Do potwierdzenia zgody na określony zakres leczenia planowanego służą następujące dokumenty:

• S2/E112 – prawo do leczenia planowanego w Polsce
• S3 – prawo do leczenia w państwie ostatniego miejsca pracy; kontynuacja leczenia emerytowanych pracowników przygranicznych, którzy nie mają już ubezpieczenia w kraju, w którym pracowali wcześniej
• DA1/E123 – prawo do leczenia w Polsce skutków wypadku przy pracy lub choroby zawodowej.
  Dokument DA1/E123 należy zarejestrować, jeśli w punkcie 3.3/3.4 zaznaczono „w celu zamieszkania”. Pacjent otrzymuje wtedy z OW NFZ poświadczenie rejestracji, które powinien zawsze okazywać w placówce medycznej. Taki pacjent nie podlega weryfkacji w e-WUŚ. Dokumentów S2/E112 i S3 oraz DA1/E123 z zaznaczonym polem „w celu uzyskania leczenia” nie trzeba rejestrować. Wystarczy, że pacjent okaże je w placówce, która udziela mu świadczeń.

Pacjent może otrzymać świadczenie wyłącznie w zakresie:

• ograniczonym do tego, na co została zgoda
• wynikającym z leczenia skutków wypadku lub choroby zawodowej.